Wereld COPD dag

Ontdek het verleden van Groenlo Duik in een rijke verzameling van meer dan 8.000 foto’s en films. Elke dag wordt een nieuwe oude foto toegevoegd. Deel jouw herinneringen bij elke foto! Bekijk de collectie

Nederlandse wetenschappers starten baanbrekend onderzoek naar de long-op-een-chip, om longweefsel te kweken. Daarmee kunnen onderzoekers medicijnen testen om kapotte longen te repareren. Dat meldt het Longfonds (voorheen Astma Fonds) vandaag, op Wereld COPD Dag. In Nederland zijn een half miljoen mensen met de ongeneeslijke longziekte COPD, elk jaar overlijden 6.000 mensen doordat hun longen onherstelbaar beschadigd zijn. ‘Met longweefsel uit een laboratorium heb je fantastische nieuwe mogelijkheden om medicijnen te testen waarmee longen gerepareerd kunnen worden’, zegt dr. André Poot van de Universiteit Twente, leider van het onderzoek waarin hij samenwerkt met het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam en het Leids Universitair Medisch Centrum. ‘De techniek waar we aan werken, kan in de toekomst een droom waarmaken voor mensen met een ongeneeslijke longziekte’. Het Longfonds wil investeren in die oplossing. ‘De long-op-een-chip is goed nieuws voor mensen met COPD of longfibrose’, zegt directeur Michael Rutgers van het Longfonds. ‘Hun longen zijn kapot. Dit nieuwe onderzoek is de eerste stap op weg naar reparatie van longweefsel.’

Levend longweefsel
Eerst willen de onderzoekers een klein stukje long nabouwen: de long-op-een-chip is een klein apparaatje van kunststof van een paar vierkante centimeter. ‘Daarop kweken we longcellen, zodat we levend longweefsel tot onze beschikking hebben. Dat weefsel kan worden beschadigd, waarna we onderzoeken of nieuwe medicijnen helpen bij het herstellen van dat weefsel.’ Poot hoopt de long-op-een-chip binnen vier jaar werkend te hebben. Een volgende stap kan zijn dat mensen met een longziekte een ‘persoonlijke’ chip krijgen. Zo kan een behandeling worden getest op individueel longweefsel van de patiënt zelf.

‘Longreparatie zou een uitkomst zijn’
Carl Meerholz (52) uit Gramsbergen is dag en nacht afhankelijk van zuurstof door COPD. ‘Ik kan maximaal 20 meter lopen, dan moet ik op adem komen. Ik heb drie kinderen van 11, 13 en 15. Ik wil er zo lang mogelijk voor hen zijn.’ Carl hoopt stiekem op iets nieuws, de long-op-een-chip kan het begin zijn. ‘Als het er nu al was, zou longreparatie, met medicijnen die getest zijn op stukjes long uit een laboratorium, voor mij een uitkomst zijn.’