Expositie Vlindereffect met Jerry Veldhuizen & Dirk Zegel

Ontdek het verleden van Groenlo Duik in een rijke verzameling van meer dan 8.000 foto’s en films. Elke dag wordt een nieuwe oude foto toegevoegd. Deel jouw herinneringen bij elke foto! Bekijk de collectie

BREDEVOORT – Natuurkracht, de nietigheid van de mens, verval, samenhang en patronen. Grote thema’s die zowel angst kunnen oproepen als ook een grote schoonheid in zich dragen. In het werk van Jerry Veldhuizen en Dirk Zegel komen deze thema’s op zeer uiteenlopende wijzen aan bod.

vrijdag 1 december 2023 – zondag 4 februari 2024

Wat Dirk Zegel en Jerry Veldhuizen verbindt is een fascinatie voor patronen, in de werkelijkheid, in de natuur, en het daaruitvolgende besef van samenhang. Beiden houden zich bezig met thema’s als natuurkracht, de nietigheid van de mens en verval. Dirk hanteert een bijna wetenschappelijke benadering aangaande zijn werk. De objecten ontstaan vanuit een vooropgezet plan dat hij vervolgens uitvoert. Jerry legt verbanden intuïtief; binnen het proces veranderen zijn inzichten voortdurend. De serene geometrische objecten van Dirk contrasteren scherp met de kleurrijke organische schilderijen van Jerry – maar de conclusies zijn verrassend overeenkomstig.

Jerry Veldhuizen schildert landschappelijke voorstellingen, vooral grote doeken in olieverf. In zijn werk doemen klassieke thema’s op: de nietigheid van de mens ten opzichte van de natuur, reiskoorts, een romantisch soort escapisme. Op de achtergrond sluimeren actuele thema’s als solidariteitskwesties en klimaatproblematiek. Het schilderen is een reflectie op deze conflicterende indrukken van schoonheid en verontrusting. Uiteindelijk ontstaan kleurrijke en ritmische doeken die soms verhalen over ontdekkingsreizen, voettochten en andersoortige avonturen. Uit alle doeken spreekt een nostalgie naar de magie van het ontdekken, de oprechte verwondering en de naïeve verbazing.

Jerry Veldhuizen: ‘”Everything is connected”, dat is wat me de laatste tijd bezighoudt. Ik denk dat dit extra voelbaar is in de werken die ik recent heb gemaakt, maar het is iets dat in meer of mindere mate mijn beeldend werk al langer verbindt. Ik zie het wanneer ik buiten loop: een deinende zee van lichtvlekjes weerkaatst via bladeren of ruiten, het gezoem van insecten, zwevende pluisjes – de atmosfeer is een grote krioelende eenheid. Maar ik ervaar het ook in mijn frustraties over processen op meta-niveau, waar die samenhang tussen de elementen vaak niet op waarde wordt geschat. Daar zien we de laatste decennia de gevolgen van. In mijn schilderijen komt dit op de een of andere manier allemaal samen.’

Dirk Zegel is allereerst wetenschapper: hij studeerde onder andere chemie, genetica, astrofysica en wiskunde. In de loop van de tijd is het maken van kunst steeds meer ruimte in gaan nemen in zijn leven.

Kenmerkend voor zijn denk- en werkwijze is dat hij een niet-aflatende interesse heeft in alles waar een systeem achter zit. In zijn kunstwerken resulteert dit in filosofische ideeën met een wetenschappelijke basis, die via visuele experimenten – stel je iets voor als een draaiende oersoep van radertjes, schroefjes, wijzerplaatjes waaruit een nieuw uurwerk zou kunnen ontstaan – zichtbaar gemaakt worden.

Zijn zoektocht heeft altijd te maken met het vinden van structuren in een haast oneindige opeenvolging van mogelijkheden en ogenschijnlijk willekeurige gebeurtenissen – alsof hij de samenhang der dingen bloot wil leggen en om te laten zien dat alles om ons heen met elkaar te maken heeft en elkaar beïnvloedt –  ook al kunnen we dat niet altijd zien.

In de serie ‘Ereis’, te zien in de expositie ‘Vlindereffect’, verbeelden de sculpturen het verwerken van onzichtbare onderdelen van een systeem. Dirk zegt hierover: ‘Wat ik met Ereis wil laten zien, is iets dat vaak onzichtbaar is. Sommige dingen kunnen we niet zien, maar we weten zeker dat ze er zijn, dankzij kennis, extrapolatie of logica. Ik heb deze dingen altijd net zo belangrijk gevonden als de dingen die we wél kunnen zien. Als kind stoorde ik me dikwijls aan speelgoed dat van buiten soms prachtig gedetailleerd kon zijn, maar als ik het open maakte, klopte er van binnen helemaal niets van. De papieren modelhuisjes die ik in elkaar plakte, hadden dan ook hele constructies tussen de muren die ik na het verlijmen nooit meer zou zien. Ik wist dat het er was en daar ging het om. Het ontbreken van een waarnemer ontneemt in mijn optiek niets het bestaansrecht, en het weten, zonder daadwerkelijk waar te nemen, geeft mij een enorme voldoening.